Ջեկոյի արկածները

Մի անգգամ տատիկը Ջեկոյին տարավ զամբյուղով խանութ։ Ճանապարհին Ջեկոն կատու տեսավ և թռավ զամբյուղից տատիկը վազել չեր կարող դրա համար օգնություն կանչեց։ Ջեկոն փախավ կատուի ետևից։ Երկնքից ինքնաթիռ կար որը անսարքության պատճառով ընկավ և կոտրվեց։ Կատուն վազեց ինքնաթիռի ուղղությամբ Ջեկոն էլ նրա ետևից։ Ջեկոն տեսավ նարդականց և վերցրեց մեկի կոշիկը, նա վզեց տատիկի մոտ և ցուց տվաց կոշիկը, տատիկը շուտ հասկացավ ինչ է պատահել և զանգահարեց 1-02։ Ոստկանությունը շուտ հասավ և զանհարեց 1-03։ Շտապօգնությունը եկավ և տարավ մարդկանց։ Այսպիսին էր հերոս Ջեկոն։

Թարս հարցեր

Ինչո՞ւ ակաջները մարդ ունեն։

Ինչո՞ւ մայրիկը երեխա ունի։

Ինչո՞ւ մեղրը մեղու ունի։
Ինչո՞ւ աջքերը մարդ ունեն։

Ինչո՞ւ հաչալը շուն ունի։

Գարնանային բույն

Կար-չկար մի աշխատասեր ծիծեռնակ կար։ Նա շատ էր սիրում աշխատել։ Մի անգամ նա որոշեց նոր և մեծ կառուցել։ Նա իր ճուտիկներին ասաց որ ամեն մեկը մի գեղեցիկ ճյուղ բերի։ Մեկը բերեց ծիրանենու, մյուսը կեռասենու, մյուսը բալենու, մեկն էլ նշենուճյուղ, իսկ մյուս ճուտկները ուրիշ ճյուղեր բերեցին և ստացվեց մի գողտրիկ բույն։ մայրիկը շատ գոհ էր շնորհակալ։

Անխելք մարդը

Մի մարդ է լինում ասում եմ, այ այախպեր շա՜տ սոված եմ, ի՞նչ անեմ։ Ասում է նա, Ես գնում եմ աստծու մոտ գմում եմ բաղտս գտնեմ։ Ես ասում եմ, եթե հասնես կասես մի գայլ կա շատ սոված է ի՞նչ անի։ Սպասեցի, սպասեցի եկավ, ասում է, աստվածն ասաց որ մի անխելք մարդ գտնես կուտես։ Ասացի ես, հենց դու էլ անխեք մարդ ես, արի քեզ ուտեմ։

Նամակ Ձախորդ Փանոս

Բարև Փանոս։ Ես շատ եմ նեղվում քո ձախորդոււթյուններից։ Ես ուզում եմ քեզ օգնել։ Ես քեզ հետ կգամ անտառ, միասին փայտ կկտրենք, կբարձենք սայլը, միասին բադ կորսանք առանց ձախորդությունների։ Ախր ով է կացնով բադ որսում։

Նամակ խոսող ձկանը

Բարև սիրելի ձկնիկ։ Դու շատ բարի ձկնիկ դուրս եկար։ Շալակատարին վատ պահին չթողեցիր մենակ։ Օգնեցիր ազատվել հրեշից։ Դու լավությանը լավությունով պատասխանեցիր։ Ինչ-որ ցանես դա կհնձես։

Կույրերը հանդիպում են սիրամարգի

Մի օր կույրեը հանդիպում են սիրամարգի։ Մեկը բռնում է պոչը ու ասում, հովհար եմ գտել։ Մյուսը աչքն է բռնում ու ասում, չէ, չէ քար է։ Մյուսը ոտքն է բռնում է ու ասում, չէ փայտ է։ Սկսում են վիճել, չէ հովհար է, չէ քար է, չէփայտ է։

Ոչ մի բանից հեքիաթ

Մի օր որոշեցի, բայց ոչինչ չորոշեցի։ Որոշեցի քնել ու չքնեցի։ Որոշեցի հարցնել ու չհարցրի։ Մի օր գնացի ու տեղ չհասա։ Այդ մասին կարդացել էի, բայց բան չէի հասկացել։ Ճանապարհին ծարավել էի, աղբյուր գտա ու չխմեցի։ Աղբյուը մի գորտ էր հսկում, գորտը գոտի չուներ։ Ցանկա գորտին հեծնենել ու չհեծնեցի։ Ուզում էի բռնել, Բայց ցանկությոինս կորավ։ Որոշեցի գորտերի ֆերմա բացել ու այդ մտքից շատ հոգնեցի։ Գորտին հանգստի ուղարկեցի և աղբյուրը ես հսկեցի ու չհսկեցի։ Ճամփորդությունիցս հոգնած տուն գնացի ու չհասա։ Հասա տուն բայց տուն չհասա։ Ախորժակով հաց կերա, ուտելու բան չճարեցի ու սովից մեռա։ Մեռնելուց վախեցա ու որոշեցի մարզվել, մարզվեցի-մարզվեցի ու չմարզվեցի։

Ես ու ընկերներս գտանք շոկոլադե ճանապարհ։

Մենք իհարկե կերանք, կերանք, կերանք և մի կտոր էլ չմաց։ Հետո մենք հայտնվեցինք մեզ ծանոթ երկրում, Փարիզում։ Մենք տեսանք էյֆելյան աշտարակը, հետ եկանք նույն ճանապարհով Հայաստան։

Երբ հետ եկանք տեսան որ ամողջ Հայաստանը թխվածքաբլիթներից էր պատրաստված։ Մենք ամբողջ Հայաստանը կերանք, և մենք գեր դարձանք։

Մենք ետ գնացինք Փարիզ և տեսանք, որ էյֆելյան աշտարակը մարմելադներից է պատրաստած։ Մենք էյֆելյան աշտարակը կերանք և ավելի գեր դարձանք։ Մենք այնքան էինք ուռել, որ էյֆելյան աշտարակի չափ էինք դարձել։

Մենք ամբողջ քաղաքը տրորեցինք, և մարդիկ դարձել էին շոկոլադ, մենք նրանց կերանք և մեր փորերը տրաքեցին։
Արթնացանք երազից։

Մի անգամ Հայաստանում ես ու ընկերներս գտանք շոկոլադե ճանապարհ։

Մենք իհարկե կերանք, կերանք, կերանք և մի կտոր էլ չմաց։ Հետո մենք հայտնվեցինք մեզ ծանոթ երկրում, Փարիզում։ Մենք տեսանք էյֆելյան աշտարակը, հետ եկանք նույն ճանապարհով Հայաստան։

Երբ հետ եկանք տեսան որ ամողջ Հայաստանը թխվածքաբլիթներից էր պատրաստված։ Մենք ամբողջ Հայաստանը կերանք, և մենք գեր դարձանք։

Մենք ետ գնացինք Փարիզ և տեսանք, որ էյֆելյան աշտարակը մարմելադներից է պատրաստած։ Մենք էյֆելյան աշտարակը կերանք և ավելի գեր դարձանք։ Մենք այնքան էինք ուռել, որ էյֆելյան աշտարակի չափ էինք դարձել։

Մենք ամբողջ քաղաքը տրորեցինք, և մարդիկ դարձել էին շոկոլադ, մենք նրանց կերանք և մեր փորերը տրաքեցին։
Արթնացանք երազից։

Ոչ մի բանից մկնիկը

Կար չկար մի մկնիկ կար։ Նրա անունը Ոչինչ էր։ Նա սիրում էր թափանցիկ պանիր։ Նա ուներ ընկերուհի, նրա անունը Ոչնչուհի։ Նրանք խաղում էին ոչմտոցի, նրանք թաքնվում էին ոչ մի տեղ։ Նրանք դպրոցում սովորում էին ոչ մի բան։

Մի անգամ Ոչնչուհին ուտելիքը մոռացել էր տանը և Ոչինչը նրան հյուրասիրեց իր համեղ ոչինչով, որը պատրաստել էր մայրիկը։